SOWA OPAC : Miejska Biblioteka Publiczna im. Józefy Bergelówny w Dobczycach

Książka

W koszyku

oceń

Opowieści z Narnii Książę Kaspian / C. S. Lewis ; ilustrowała Pauline Baynes ; przełożył Andrzej Polkowski. - Poznań : Media Rodzina, [2014]. - 220, [3] strony : ilustracje, 1 mapa ; 20 cm.

(Opowieści z Narnii / C. S. Lewis ; t. 2)

Autor

Lewis C. S. (1898-1963) Autor Baynes Pauline (1922- ) Ilustracje Polkowski Andrzej (1922-1979) Tłumaczenie Lewis Clive Staples (1898-1963) Opowieści z Narnii ;

Forma i typ

Książki Proza

Odbiorca

Dzieci Młodzież 6-8 lat 9-13 lat

Przynależność kulturowa

Literatura angielska

Temat

Książęta i księżne Dzieci Magia Istoty pozaziemskie Walka dobra ze złem

Gatunek

Powieść przygodowa Fantastyka

Książę Kaspian marzy o powrocie dawnych czasów świetności Narnii. Niestety w królestwie trwa wojna domowa, a ciotce i wujowi księcia nie podobają się jego marzenia. Chcą go zabić, by objąć tron. Ratuje go jego nauczyciel, doktor Korneliusz. Teraz pomóc mu muszą legendarni królowie Narnii Piotr, Edmund, Zuzanna i Łucja.

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Wypożyczalnia Dobczyce

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 82-93 p2 (1 egz.)

Biblioteka nieczynna z powodu inwentaryzacji zbiorów

Strefa uwag:

Uwaga ogólna

Stanowi cz. 2 cyklu pt.: Opowieści z Narnii. Cz. 1, Lew, czarownica i stara szafa. Cz. 3, Podróż "Wędrowca do Świtu". Cz. 4, Srebrne krzesło. Cz. 5, Koń i jego chłopiec. Cz. 6, Siostrzeniec Czarodzieja. Cz. 7, Ostatnia bitwa.

Recenzje:

Clive Staples Lewis – brytyjski pisarz, historyk, filozof i teolog. Stworzył cykl fantasy dla dzieci Opowieści z Narnii. Znany jest również z esejów religijno-filozoficznych.* Była to moja ulubiona lektura w podstawówce, dlatego postanowiłem odświeżyć sobie ten utwór. Nadal bardzo mi się on podoba.
Piotr, Zuzanna, Edmund i Łucja muszą przenieść się do starego Profesora. Mieli wakacje, ale pogoda im nie sprzyjała, dlatego musieli siedzieć w tym przeogromnym domu. (...) Pewnego dnia Łucja wchodzi do szafy i… przechodzi do Narnii – krainy, w której cały czas jest zima. Żyje tam dużo różnych stworzeń oraz ona, Biała Czarownica. Dzieci przeżywają tam mnóstwo przygód, które na pewno na długo zapadną w ich pamięci.
Autor opowiada historię tak, jakby była to bajka na dobranoc. Posługuje się prostym i lekkim językiem, dzięki czemu utwór czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Ze względu na to, że dzieło to jest przede wszystkim dla dzieci i młodzieży, fabuła jest w miarę prosta i są schematy typu dobro zawsze zwycięża itd. Mimo iż wiedziałem jak się ta historia skończy, to czytało mi się ją bardzo dobrze i czasem zaskoczenie było, bo niektórych wydarzeń nie pamiętałem.
Wadą są dość skąpe opisy. O ile Narnia została opisana dość dobrze (liczę na to, że w kolejnych tomach bliżej poznam jakieś jej fragmenty, coby na koniec mieć spójny obraz), o tyle sceny batalistyczne niekiedy przypominały streszczenia. Rozumiem, że autor nie chciał, aby były one kilkudziesięciostronicowe i żeby tym samym dzieci/młodzież zniechęciły się do sięgnięcia po tę powieść, bo książka miałaby wtedy czterysta stron, ale mógł on poświęcić na nie trzy-cztery strony i pochwalić się swoimi umiejętnościami pisarskimi. Kolejny mankament to złe umiejscowienie fotosów z filmu. Znajdują się one mniej więcej w środku książki i zajmują parę stron. Problemem jest to, że jeśli ktoś czyta po raz pierwszy ten utwór, to sobie go zaspoileruje.
Edmund jest chłopcem, który lubi dokuczać innym, a zwłaszcza swojej młodszej siostrze. To osoba kreowana na tą negatywną, której, szczerze powiedziawszy, nie polubiłem. Potrafi dość dobrze kłamać i jest materialistą. Łucja jest najmłodsza, co widać w jej zachowaniu i wypowiedziach. To osoba naiwna, dobra i lubiąca pomagać. Wydaje mi się, że nie zdawała ona sobie z niebezpieczeństwa, na które zostaje narażona, wchodząc do Narnii. Zuzanna i Piotr są dziećmi najrozsądniejszymi. On – strateg, odważny i skory do udzielenia pomocy. Ona – spokojna, niepoddająca się emocjom i mądra. Biała Czarownic jest moją ulubioną bohaterką, ponieważ wie czego chce, jest przebiegła, mądra, zła i powodująca, że na ciele ma się ciarki.
Książkę uzupełniają przepiękne szkice. Są one minimalistyczne i idealnie wpasowujące się w klimat powieści.
„Lew, czarownica i stara szafa” uczy, że rodzeństwo zawsze pomoże sobie w potrzebie, że zło przegrywa z dobrem. To, co na początku wydaje się być nieprawdopodobne, może rzeczywiście istnieć, dlatego nie można oceniać innych z góry.
Książka spełniła swoją funkcję, czyli dostarczyła mi rozrywki i sprawiła, że przeżyłem ciekawą przygodę. Nie nauczyła mnie czegoś nowego, ale wynikać to może z tego, że mam 18 lat. Pamiętam, że w podstawówce chciałem przenieść się do Narnii i wchodziłem do szafy, ale niestety prócz zawodu nic mi to nie dało. Najbardziej spodobał mi się styl pisarski autora. Jest on nieprawdopodobnie lekki i przyjemny.
Książkę polecam wszystkim tym, którzy chcą umilić sobie wieczór i przeżyć ciekawą literacką przygodę.
** Źródło – Lubimy Czytać.